O nas

Status Narodowy FZŚ w Polsce

STATUT NARODOWY FZŚ W POLSCE

(Uchwalony przez Kapitułę Narodową FZŚ

w Polsce, 16-18 września 2016 w Warszawie

wraz z poprawkami CIOFS z 2017 i 2018))

Rozdział I

FRANCISZKAŃSKI ZAKON ŚWIECKICH

1. Franciszkański Zakon Świeckich w Rzeczpospolitej Polskiej (dalej zwany FZŚ) należy do wielkiej Rodziny Św. Franciszka z Asyżu. Jego członkowie żyją według własnej Reguły zatwierdzonej przez Kościół (KG 1, 2.3).

2. FZŚ w Polsce jest związkiem organicznym wszystkich jego Wspólnot założonych kanonicznie na terytorium Rzeczpospolitej.

3. FZŚ posiada osobowość prawną w Kościele katolickim (KG 1,5), a osobowość prawną w państwie poszczególne Wspólnoty miejscowe uzyskują na mocy Ustawy z 17 V I 1989, art.l3, 24, 72 (Dz.U. nr 29, poz. 154) wraz z późniejszymi zmianami oraz art. 4.1 Konkordatu zawartego dnia 28.07.1993 roku między Stolicą Apostolską i Rzeczpospolitą Polską (Dz.U. Z 1998 r. nr 51, poz. 318). Wspólnoty wszystkich szczebli posługują się własną pieczęcią, a członkowie noszą odznakę "Tau" (KG 43).

4. Wszystkie Wspólnoty FZŚ w Polsce skoordynowane między sobą za pośrednictwem Wspólnot regionalnych tworzą razem Wspólnotę Narodową, którą kieruje Rada Narodowa.

5. Wspólnota Narodowa ma swój Statut, który zatwierdza Prezydium Rady Międzynarodowej FZŚ (KG 6,2).

6. Siedziba Rady Narodowej FZŚ znajduje się w klasztorze Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych (OFM) w Warszawie przy ul. Jacka Kaczmarskiego 98a (adres dla korespondencji: ul. Jacka Kaczmarskiego 98a, 02-679 Warszawa).

7. FZŚ w Polsce jest organizacyjnie podzielony na regiony, które w większości pokrywają się z terytorialnymi strukturami kościelnymi (metropolie, diecezje). Decyzję o ustanowieniu nowych regionów podejmuje Rada Narodowa, a zatwierdza najbliższa Kapituła Narodowa (KG 29,3; 61,2).

Rozdział II

FORMA ŻYCIA I APOSTOLATU

Formacja duchowa i życie modlitwy

8. Życie franciszkanów świeckich polega przede wszystkim na naśladowaniu Jezusa Chrystusa według wzoru ukazanego przez św. Franciszka, zgodnie z ich świeckim stanem. Dlatego niech się starają coraz lepiej poznawać życie i dzieło Zbawiciela przez częste, a nawet codzienne czytanie i rozważanie Pisma świętego, zwłaszcza Ewangelii (KG 9).

9. Wpatrując się w św. Franciszka, który – jak podaje jego biograf Tomasz z Celano (Życiorys drugi, 95) – nie tyle był człowiekiem modlącym się, co sam stał się modlitwą, niech rozwijają w sobie ducha świętej modlitwy i pobożności. W modlitwie wspólnotowej niech dają pierwszeństwo Liturgii Godzin. Ich codzienna modlitwa indywidualna powinna m.in. obejmować do wyboru: Jutrznię i Nieszpory z Liturgii Godzin Kościoła albo Oficjum Męki Pańskiej św. Franciszka lub tzw. Oficjum dwunastu Ojcze nasz, czy Małe Oficjum o Matce Bożej (KG 14,4-5).

10. Członkowie FZŚ niech pielęgnują wartości ewangeliczne takie, jak: ubóstwo, skromność, prostota, bycie mniejszymi, gościnność, otwartość, tolerancja i wrażliwość na innych ludzi, szczególnie tych najmniejszych w oczach świata, oraz cierpliwość w doświadczeniach, radość i pokój ducha, wynikające z całkowitego zawierzenia Bogu (KG 10; 15,1-3; 18,2; 19,2).

11. FZŚ dla realizacji własnych celów współpracuje z innymi członkami rodziny franciszkańskiej oraz instytucjami religijnymi i świeckimi w całym kraju.

Apostolstwo

12. Franciszkanie świeccy całym swoim życiem i postawą nacechowaną miłością Boga i bliźniego niech będą świadkami i głosicielami Dobrej Nowiny w swoim środowisku rodzinnym, kościelnym, społecznym oraz zawodowym i niech również pielęgnują dzieła miłosierdzia (KG 12;17;20-22;24).

13. Za wzorem św. Franciszka, patrona ekologów, który wszystkie stworzenia nazywał „braćmi” czy „siostrami”, niech dają przykład i przyczyniają się do okazywania szacunku i ochrony przyrody (KG 18,4).

Duch wspólnoty i współpracy

14. Istotną cechą życia franciszkańskiego jest wspólnotowość (KG 28,1). Wszystkie więc Wspólnoty FZŚ niech będą otwarte i współpracują ze sobą w swoim środowisku, regionie i kraju, oraz ze Wspólnotami innych narodów, w duchu wzajemnej pomocy i dzielenia się doświadczeniami, a także z innymi organizacjami spoza Zakonu o podobnych celach.

15. Nie należy mnożyć przynależności do innych wspólnot, gdyż mogą kolidować z przynależnością do FZŚ oraz z obowiązkami z niej wypływającymi.

Dzieci i młodzież

16. 1. FZŚ niech zapewni opiekę i popiera tam, gdzie jest to możliwe, zakładanie, organizowanie i tworzenie wspólnot Rycerzy Świętego Franciszka, zgodnie z wytycznymi Rady Narodowej FZŚ w Polsce (KG 25).

2. FZŚ niech będzie otwarty na pełną współpracę z Młodzieżą Franciszkańską (KG 96-97).

Rozdział III

ŻYCIE WE WSPÓLNOCIE

Rodzaje wspólnot i ich funkcjonowanie

17. Franciszkanie świeccy realizują swoje powołanie i zadania, należąc do Wspólnot braterskich. Podstawową Wspólnotą jest Wspólnota miejscowa. Dla ukazania jedności i realizowania szerszej współpracy są też tworzone Wspólnoty na szczeblu: regionalnym i narodowym (KG 28,2; 29,1).

18. Aby bardziej uaktywnić działalność Wspólnot tam, gdzie istnieje potrzeba, można tworzyć sekcje i grupy w obrębie danej wspólnoty. Te sekcje i grupy powołuje Rada odnośnej Wspólnoty (KG 34). Kryteriami ich ustanowienia mogą być, np. stan rodzinny, zawód, zainteresowania. Każda grupa lub sekcja musi liczyć co najmniej trzech członków.

  

19. Wszyscy członkowie każdej Wspólnoty miejscowej składają stosowne ofiary pieniężne na potrzeby własnej Wspólnoty. Wysokość składek Wspólnoty na rzecz Rady szczebla bezpośrednio wyższego ustala Rada tegoż wyższego szczebla (KG 30,3).

Wstąpienie i formacja w FZŚ

20. Wstąpienie do FZŚ dokonuje się poprzez obrzęd przyjęcia do Wspólnoty miejscowej. O dopuszczeniu do tego obrzędu decyduje Rada Wspólnoty, po rozpatrzeniu pisemnej prośby kandydata skierowanej do przełożonego Wspólnoty miejscowej.

21. Formacja kandydatów obejmuje okres wprowadzenia (postulat), okres formacji wstępnej (nowicjat), a następnie profesję, która jest publicznym zobowiązaniem do życia Ewangelią i zachowania Reguły FZŚ (KG 37; 42,1). Profesja może być czasowa lub wieczysta.

22. Sposób odbywania formacji wstępnej, początkowej i neoprofesów oraz dopuszczenia do profesji określa Rada Wspólnoty miejscowej, uwzględniając wskazania Rady Narodowej (KG 38 i 40).

23. 1. FZŚ jest otwarty dla wszystkich katolików każdego stanu, dla osób świeckich (mężczyźni, kobiety) oraz duchowieństwa diecezjalnego (diakoni, prezbiterzy, biskupi).

2. Do FZŚ zostaje się przyjętym po odbyciu odpowiedniego okresu formacji i złożeniu profesji według prawa własnego FZŚ.

3. Złożenie profesji w FZŚ wyklucza równoczesną przynależność do innego Trzeciego Zakonu lub Stowarzyszenia życia apostolskiego czy do Instytutu życia konsekrowanego (KG 2,1).

Okres wprowadzenia

24. Okres wprowadzenia trwa co najmniej sześć miesięcy. W uzasadnionych przypadkach Rada Wspólnoty miejscowej ma prawo okres wprowadzenia skrócić lub wydłużyć bądź zwolnić z niego (KG 38), np.:

a) gdy kandydat odbył formację wstępną w innej wspólnocie franciszkańskiej;

b) gdy uczestniczył w kursach lub studiach z zakresu duchowości franciszkańskiej;

c) gdy złożył przyrzeczenie we wspólnocie MF

Początkowy okres formacji

25.Początkowy okres formacji trwa jeden rok i w uzasadnionych przypadkach decyzją Rady Wspólnoty miejscowej może być przedłużony maksymalnie do dwóch lat (KG 40,1;41,3). Jeśli po upływie początkowego okresu formacji uznano osobę odbywającą go za zdatną, należy ją dopuścić do złożenia czasowej lub wieczystej profesji, w przeciwnym razie przestaje być członkiem Wspólnoty.

26.Okres formacji, którym osoba rozpoczyna życie we FZŚ, zmierza do dokładniejszego rozpoznania własnego powołania i uformowa-nia się w duchowości franciszkańskiej, doświadczenia życia ewangelicznego we Wspólnocie, lepszego poznania Zakonu (KG 40.1)

27. Formacja początkowa wymaga, aby odbywający ją byli kształtowani pod kierownictwem odpowiedzialnego za formację i asystenta Wspólnoty zgodnie z programem formacji określonym własnym prawem (KG 40,2).

28. Formacja jest powierzona odpowiedzialnemu za formację (KG 52.3.b), którego wspiera asystent duchowy. Odpowiedzialnemu za formację mogą pomagać członkowie Wspólnoty, którzy mają odpowiednie przygotowanie i mogliby owocnie wypełniać swoje zadanie.

29. Członkowie Wspólnot miejscowych powinni zatroszczyć się o to, by we własnym zakresie wspierać dzieło kształtowania odbywających formację początkową przez przykład życia i modlitwę.

Profesja

30. Za zezwoleniem Rady Wspólnoty miejscowej z ważnych powodów, ponowienie profesji czasowej może być opóźnione, ale nie więcej niż o piętnaście dni.

31. Do profesji mogą zostać dopuszczone przez Radę Wspólnoty miejscowej osoby, które spełniają przepisy określone przez Konstytucje Generalne (KG 41,2; 43).

32. Do ważności profesji wymaga się, aby:

1) składający ukończył przynajmniej osiemnasty rok życia;

2) składający odbył ważnie okres formacji początkowej;

3) Rada Wspólnoty miejscowej dokonała do-puszczenia w sposób wolny zgodnie z prawem;

4) profesja została złożona bez przymusu;

5) profesja została przyjęta przez przełożonego Wspólnoty miejscowej, osobiście lub przez jego delegata (KG 42,3).

33. Profesję czasową składa się na okres jednego roku i ponawia przez dwa kolejne lata. Po trzech latach profes czasowy, jeśli zostanie decyzją Rady Wspólnoty miejscowej dopuszczony, składa profesję wieczystą, albo nie jest członkiem Wspólnoty FZŚ. Profesję wieczystą zgodnie z decyzją

Rady można też składać bezpośrednio po zakończeniu okresu formacji początkowej lub na każdym etapie trwania profesji czasowej.

34. Dla neoprofesów czasowych i wieczystych prowadzona jest formacja przez okres trzech lat.

35. Na mocy art. 36 KG profesi mogą składać szczególne śluby prywatne, które nie mogą być łączone z obrzędami FZŚ. Mogą za zgodą Rady Narodowej tworzyć grupy między-wspólnotowe, które będą się kierować statutem zatwierdzonym przez Radę Narodową.

Wspólnota miejscowa

36. Każda Wspólnota miejscowa musi być kanonicznie erygowana przez kompetentnego wyższego przełożonego Pierwszego Zakonu Franciszkańskiego na prośbę zainteresowanych sióstr i braci po uzgodnieniu z Radą regionalną. Poza domami i kościołami franciszkańskimi wymagana jest pisemna zgoda biskupa diecezjalnego (KG 46,1). Nowo założona Wspólnota miejscowa powiązana jest organicznie ze Wspólnotami wyższych szczebli.

37. Każda Wspólnota miejscowa powierzona jest trosce duchowej i pastoralnej Rodziny Pierwszego Zakonu Franciszkańskiego lub TOR, która ją kanonicznie erygowała. W przypadku woli przejścia pod opiekę innej Rodziny lub Prowincji franciszkańskiej Pierwszego Zakonu lub TOR prośbę do odnośnego Prowincjała składa miejscowa Rada na wniosek kapituły, po konsultacji z Radą regionalną i Asystentem regionalnym. Wcześniej jednak należy uzgodnić sprawę na szczeblu zainteresowanych przełożonych obydwu prowincji (KG 47).

38. W przypadku wygaśnięcia istnienia Wspólnoty miejscowej wszelkie jej dobra i archiwum przejmuje Wspólnota bezpośrednio wyższego szczebla. Z chwilą odrodzenia wygasłej Wspólnoty następuje postępowanie odwrotne. Powyższe czynności odbywają się na podstawie komisyjnie spisanych protokołów (KG 48).

39. Wspólnota miejscowa kierowana jest przez Radę, której skład określają Konstytucje (KG 49,1). Ponadto, z urzędu należy do niej delegat młodzieży, o ile przy Wspólnocie istnieje grupa Młodzieży Franciszkańskiej, oraz asystent miejscowy, który nie ma prawa głosu w sprawach ekonomicznych.

40. Spotkania Wspólnoty powinny odbywać się przynajmniej raz w miesiącu. Ponadto wszyscy członkowie Wspólnoty miejscowej powinni włączyć się w inicjowane przez Radę Wspólnoty różnego rodzaju spotkania i formy opieki wobec tych franciszkanów świeckich, którzy tego potrzebują. Należą do nich m.in.: Msze św. w kościele i w domu (dla chorych), nabożeństwa okresowe, odwiedziny, stosowna pomoc, utrzymywanie korespondencji, wypożyczanie czasopism, książek i środków audiowizualnych (KG 53,3).

41. Biorąc pod uwagę faktyczną sytuację naszych Wspólnot miejscowych, w których jakaś część ich członków ze względu na wiek i zły stan zdrowia regularnie nie uczestniczy w zebraniach swojej Wspólnoty (KG 53,3), a zostało to odnotowane w Księdze Profesów, lub innej stosownej Księdze, do przeprowadzenia kapituły we Wspólnocie wystarcza obecność większości bezwzględnej tych, którzy regularnie uczestniczą w jej działalności (KG 77,4).

42. Udział w życiu Wspólnoty jest warunkiem członkostwa w FZŚ. Rada Wspólnoty miejscowej powinna podjąć wszelkie braterskie oraz duszpasterskie możliwości, aby ułatwić aktywną obecność każdego z członkówWspólnoty.

43. Przyczynami, które mogą spowodować zawieszenie profesa w życiu aktywnym Wspólnoty oraz które powodują utratę prawa w uczestnictwie w spotkaniach czy aktywności Wspólnot, wraz z utratą prawa do głosu czynnego i biernego są:

a) dobrowolne czasowe odejście: profes z różnych powodów, mając czasowe trudności, może poprosić na piśmie Radę Wspólnoty miejscowej, do której należy, o czasowe wycofanie się z życia

Wspólnoty. Rada po rozmowie z proszącym oraz po ustaleniu odpowiedniego czasu dla rozeznania, nie dłuższego niż sześć miesięcy, przyjmuje prośbę o czasowe wycofanie się i na piśmie przedstawia swoją odpowiedź, która musi być odnotowana w Księdze Profesów wspólnoty;

b) zawieszenie: profes, który bez właściwego usprawiedliwienia oraz bez podania motywów, dla których przez okres jednego roku nie uczestniczy w życiu Wspólnoty miejscowej albo żyje w sposób sprzeczny z Regułą, Konstytucjami Generalnymi, czy niniejszym Statutem, bądź nie respektuje decyzji Rady Wspólnoty miejscowej, regionalnej, narodowej czy międzynarodowej, powinien być upomniany przez Radę Wspólnoty miejscowej, która na piśmie zachęca go do poprawy i przedstawienia w ciągu trzydziestu dni swojej decyzji. Jeżeli będzie nadal trwał w swoim zachowaniu, pomimo zachęcenia do dialogu, Rada Wspólnoty miejscowej powinna wydać dekret zawieszający na okres nie krótszy niż jeden rok, poczynając od daty rozpoczęcia sprawy, o czym należy poinformować zainteresowanego oraz odnotować w Księdze Profesów Wspólnoty (KG 56,1).

44. Kto poprosił o czasowe odejście lub został zawieszony, może prosić o przywrócenie go w prawach Wspólnoty miejscowej, dostarczając pisemną prośbę do przełożonego Wspólnoty miejscowej. Rada Wspólnoty miejscowej rozpatruje prośbę, jeżeli uznaje ją za słuszną, nakazuje odbycie okresu próbnego nie dłuższego niż jeden rok, po którym profes odzyskuje wszystkie swoje prawa i obowiązki wraz z głosem czynnym i biernym (KG 56,3).

45. Profesi przestają być członkami FZŚ z następujących przyczyn prawnych:

a) dobrowolnej rezygnacji: kiedy profes prosi o całkowite wykluczenie go z FZŚ, według art. 58,1 KG;

b) odejścia: kiedy zdarzają się poważne przyczyny, zewnętrzne, jawne i prawnie udowodnione, albo odnosi się to do faktu odejścia od wiary, porzucenia Wspólnoty kościelnej, ekskomuniki czy też upłynęło pięć lat od wyrażonej woli dobrowolnego wycofania się z życia Wspólnoty miejscowej, pomimo ciągłego zaproszenia do rozmowy z Radą Wspólnoty miejscowej;

c) usunięcia: na skutek odstępstwa od wiary, gdy następuje utrata więzi kościelnej, w przypadku ekskomuniki.

46. Jeżeli okres braterskiego dialogu, rozmowy, nie daje pozytywnych efektów, a poważne przyczyny nadal się utrzymują, Rada Wspólnoty miejscowej, wysyła dokumentację do Rady regionalnej z prośbą o wydanie dekretu odejścia czy usunięcia z FZŚ, ukazując motywy swojej prośby. Dekret taki staje się ważnym w momencie potwierdzenia go poprzez Radę Narodową, po uprzedniej analizie dokumentacji danego przypadku i upływie czasu na odwołanie od tej decyzji (KG 59).

47. Osoby, które nie należą do Wspólnoty FZŚ, ale są zainteresowane jej charyzmatem, mogą być zapraszane na wspólne modlitwy i spotkania w celu lepszego poznania specyficznego powołania franciszkanów świeckich (KG 53,5).

48. Każda Wspólnota miejscowa, która nie posiada cywilnej osobowości prawnej, może postarać się uzyskać ją dla siebie zgodnie z obowiązującym prawem cywilnym (KG 54,1.2) poprzez rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym na podstawie dokumentów FZŚ – Reguły, Konstytucji Generalnych oraz Statutu Wspólnoty Narodowej w Polsce.

Rada regionalna

49. Skład i strukturę Rady regionalnej określa Kapituła regionalna lub - tam, gdzie są – Statuty regionalne uchwalone przez Kapitułę regionalną i zatwierdzone przez Radę Narodową (KG 61,3). Do Rady regionalnej należą co najmniej: przełożony, zastępca przełożonego, sekretarz, skarbnik i radny ds. formacji, wybrani na Kapitule regionalnej; z urzędu zaś należą do niej: asystent regionalny lub asystenci regionalni, jeśli jest ich więcej, i delegat Młodzieży Franciszkańskie tam, gdzie wspólnoty Młodzieży Franciszkańskiej istnieją, który ma prawo głosu, o ile jest profesem (KG 62,1).

Kapituła regionalna

50. Kapitułę regionalną co trzy lata zwołuje Przełożony regionalny i powiadamia imiennie na piśmie uczestników Kapituły co najmniej na miesiąc przed rozpoczęciem obrad (KG 76), dokładnie określając ich miejsce, datę (dzień, godzinę) i program. W skład Kapituły wchodzą: ustępująca Rada regionu, przełożeni oraz jeden lub dwóch delegatów (gdy liczebność wspólnoty jest ponad 30 członków) wspólnot miejscowych, zgodnie z uchwałą Rady regionalnej, przedstawiciel Młodzieży Franciszkańskiej, o ile w regionie są jej wspólnoty, oraz asystenci regionalni, natomiast asystenci miejscowi, o ile przewiduje to uchwała Rady regionalnej.

51. W kompetencji Kapituły regionalnej jest: uchwalenie Statutu oraz wszelkich w nim zmian, podjęcie innych uchwał, wybór Rady, przyjęcie protokołu z poprzedniej Kapituły, sprawozdań z działalności Rady regionu oraz sprawozdania finansowego, a także zapoznanie się z protokołem z kontroli finansowej przeprowadzonej przed Kapitułą (KG 53; 62,2j).

Rada Narodowa

52. Rada Narodowa jest najwyższym organem kierowniczym i wykonawczym oraz koordynującym działalność FZŚ w Polsce w okresie między kapitułami Wspólnoty narodowej.

53. Rada Narodowa składa się z: przełożonego narodowego, zastępcy przełożonego, sekretarza, skarbnika, radnego ds. formacji, radnego ds. Młodzieży Franciszkańskiej, radnego międzynarodowego, przewod-niczącego krajowego MF i asystentów narodowych, po jednym z każdej Rodziny Pierwszego Zakonu Franciszkańskiego i TOR (KG 66,1). W skład Rady, jeśli jest to uzasadnione, mogą wchodzić jeszcze inni wybrani przez Kapitułę Narodową, nie więcej jednak niż dwie osoby.

54. Do kompetencji Rady Narodowej należy: wykonywanie zadań wynikających z ustawodawstwa FZŚ (KG 66,2), ustalenie programu formacji ciągłej na dany rok, realizacja uchwał podjętych przez Kapitułę Narodową oraz wszystkich decyzji Prezydium Rady Międzynarodowej, a także podejmowanie decyzji o ustanowieniu nowych regionów FZŚ w Polsce, ustalenie wysokości składki na rzecz Rady Narodowej. Rada Narodowa spotyka się przynajmniej cztery razy w roku.

55. Rada Narodowa każdej kadencji przynajmniej raz w roku spotyka się z przełożonymi regionów oraz organizuje przynajmniej raz w roku spotkania formacyjno-instruktażowe dla pełniących funkcje odpowiedzialnych w Radach dla pogłębienia osobistej formacji i lepszego wykonywania zleconych zadań (KG 68,2).

56. Źródłami finansowania Rady Narodowej są:

- wpłaty Wspólnot regionalnych,

- inne wpływy, jak dotacje, darowizny, ofiary itp.

57. Rada Narodowa przekazuje każdego roku odpowiednią dotację na rzecz działalności Rady Międzynarodowej (CIOFS).

Kapituła Narodowa

58. Kapituła Narodowa jest najwyższym krajowym organem wyborczym, uchwalającym i ustawodawczym FZŚ (KG 68,1).

59. Kapituła Narodowa może być zwołana jako zwyczajna (sprawozdawczo-wyborcza) lub nadzwyczajna. Zwołuje ją przełożony narodowy za zgodą swojej Rady, powiadamiając członków Kapituły na 30 dni przed jej terminem; w zawiadomieniu podaje też miejsce, główną tematykę i program obrad (KG 67,2a).

60. Kapituła zwyczajna wyborcza odbywa się co trzy lata. Do kompetencji Kapituły Narodowej należy:

- przyjęcie sprawozdań z działalności i spraw finansowych Wspólnoty Narodowej,

- uchwalenie Statutu Narodowego lub zmian w nim,

- wybór Rady Narodowej i Przełożonego narodowego.

61. Kapitułę Narodową otwiera oraz prowadzi jej obrady przełożony narodowy lub jego zastępca, który jest moderatorem obrad. Sesji wyborczej natomiast przewodniczy przełożony międzynarodowy lub jego delegat, który zatwierdza wybory.

62. W skład Kapituły Narodowej wchodzą: ustępująca Rada Narodowa, przełożeni regionalni, przedstawiciele Wspólnot regionalnych - po dwóch z każdego regionu, przedstawiciel MF – który jeśli jest profesem również głosuje - asystenci narodowi oraz asystenci regionalni, po jednym z regionu, a jeśli istnieje Konferencja Asystentów Regionalnych, jej przewodniczący lub zastępca (KG 68,1).

63. Kapituła Narodowa nadzwyczajna może być zwołana z inicjatywy Rady Narodowej, kiedy więcej niż połowa jej członków uzna poprzez głosowanie, że jest to stosowne. Przedmiotem obrad tej kapituły może być tylko sprawa, dla której została zwołana.

64. Uchwały Kapituły Narodowej są podejmowane bezwzględną większością głosów jej uczestników. Głosowanie odbywa się w sposób jawny, o ile Kapituła nie zadecyduje inaczej.

65. Z obrad Kapituły Narodowej sporządzany jest protokół, który podpisują sekretarz i protokolant oraz ten, kto przewodniczy Kapitule. Protokół ten należy odczytać na pierwszym po kapitule zebraniu Rady Narodowej. Natomiast dokumenty z przeprowadzonych wyborów podpisuje przewodniczący sesji wyborczej oraz sekretarz Kapituły i skrutatorzy.

Urzędy we Wspólnotach. Sprawozdania

66. Do pełnienia odpowiedzialnych funkcji we Wspólnocie należy wybierać tych członków, którzy są przynajmniej trzy lata po złożeniu profesji wieczystej oraz wykazali się zaangażowaniem i stosownymi kompetencjami (KG 77,3). W przypadku, gdy we Wspólnocie miejscowej nie można spełnić wymienionych warunków, należy kierować się roztropnością i dobrem Wspólnoty.

67. a) Rady wspólnot poszczególnych szczebli oraz osoby pełniące w nich urzędy działają zgodnie z ustaleniami zawartymi w Konstytucjach (KG 51-52). Nie mogą one z racji pełnionego urzędu w FZŚ zakładać i wchodzić do zarządu stowarzyszeń, fundacji lub spółek czy innych struktur prowadzących działalność gospodarczą. Mogą to czynić jedynie jako osoby prywatne z zastrzeżeniem, że nie mogą wykorzystywać struktur FZŚ oraz nazwy „Franciszkański Zakon Świeckich”.

b) FZŚ współpracuje na wszystkich szczeblach Rad, ale nie ponosi odpowiedzialności ani żadnych skutków prawnych i finansowych związanych z działalnością prywatnie założonych stowarzyszeń, fundacji, spółek lub innych struktur prowadzących działalność gospodarczą.

68. Nie należy łączyć stanowiska przewodniczącego i jego zastępcy w strukturach politycznych z funkcjami pełnionymi w Radach wspólnot FZŚ wszystkich szczebli.

69. Na wakujący urząd radnego każdego szczebla odnośna Rada na czas do najbliższej kapituły może powołać radnego (KG 81,3), dokonując tego w następujący sposób:

a) Rada wybiera profesa lub profeskę, jak jest przewidziane w kan. 158 § 2;

b) Rada pyta wybranego, czy przyjmuje wybór;

c) otrzymawszy potwierdzenie wyboru przez profesa/profeskę, Rada na piśmie prosi ministra wyższego szczebla w sposób uznany za bardziej odpowiedni i szybszy o potwierdzenie wyboru tego radnego;

d) otrzymawszy potwierdzenie od przełożonego wyższego szczebla, rada przedstawia nowego radnego.

70. Skarbnik każdej Wspólnoty oprócz obowiązków wymienionych w Konstytucjach Generalnych (KG 52,4) oraz wytycznych CIOFS (Okólnik n. 22/14-20 z 11.10.2016) w administrowaniu majątkiem

trwałym musi mieć zatwierdzenie Kapituły Wspólnoty zainteresowanej oraz zgodę Rady wspólnoty, i bez tej zgody nie może: a) dysponować ewentualnymi dochodami; b) jednoosobowo dysponować kontem bankowym.

71. Do aktów dysponowania majątkiem trwałym konieczne jest zatwierdzenie Kapituły Wspólnoty zainteresowanej i zgoda Rady wyższego szczebla. Gdy chodzi o „dobra kościelne”, należy zachować w tych przypadkach rozporządzenia KPK i Konferencji Episkopatu Polski.

72. Na koniec roku kalendarzowego skarbnik musi przedstawić Radzie swojej Wspólnoty sprawozdanie według formularza przygotowanego przez Radę Narodową (KG 52,4c). Przygotowuje on również sprawozdanie finansowe, aprobowane przez Radę Wspólnoty, na Kapitułę sprawozdawczo-wyborczą.

73. Rada szczebla wyższego jako organ nadrzędny zarządzania i administracji majątkiem, w razie wykrycia poważnego nadużycia ze strony skarbnika lub zawinionych strat, może domagać się naprawienia szkody dostępnymi środkami (KG 94,3).

74. Przygotowanie sprawozdania ogólnego z życia i działalności wspólnoty należy do kompetencji jej przełożonego i Rady (KG 512b; 62,2g; 66,2h).

75. Okresem sprawozdawczym jest rok kalendarzowy (1.01-31.12). Sprawozdania roczne ogólne i finansowe przekazywane są do Rady wspólnoty bezpośrednio wyższego szczebla w następujących terminach roku następnego:

- do 31 stycznia przez Rady wspólnot miejscowych;

- do 28 1utego przez Rady regionalne;

- do 31 marca przez Radę Narodową.

Asystenci duchowi

76. Rada Narodowa składa prośbę na piśmie do Konferencji Prowincjałów Franciszkańskich o mianowanie wskazanych Braci jako Asystentów narodowych, po jednym z każdej Rodziny Franciszkańskiej Pierwszego Zakonu w przypadku Polski. Do czasu ich mianowania przez Konferencję Prowincjałów działają oni jako p.o. asystenta narodowego.

77. Asystent duchowy jest członkiem z prawem głosu w Radzie, wobec której sprawuje asystencję. Nie posiada on prawa głosu w sprawach ekonomicznych i wyboru na urzędy na wszystkich szczeblach FZŚ.

78. Rady regionalne starają się o asystentów zgodnie z KG i ich własnymi statutami. Gdzie to jest wskazane i możliwe, należy tworzyć konferencje asystentów regionalnych, w skład których wchodzą reprezentanci Rodzin I Zakonu Franciszkańskiego, po jednym z każdej Rodziny.

Uchwalenie i zatwierdzenie

Statutu Narodowego

79. Uchwalenie Statutu Narodowego oraz zmian w nim należy do Kapituły Narodowej. Musi to być poprzedzone konsultacjami przeprowadzonymi we Wspólnotach regionalnych.

80. Kompetencją Prezydium Rady Międzynarodowej (CIOFS) jest zatwierdzenie ostateczne Statutu Narodowego, a także zmian

w nim.

81. Statut narodowy nabiera mocy wykonawczej po 60 dniach od promulgacji ze strony przełożonego narodowego.

Zakończenie

82. Sprawy, które nie są unormowane w niniejszym Statucie powinny być rozwiązywane we Wspólnotach różnych szczebli zgodnie z duchem franciszkańskim, Regułą, Konstytucjami Generalnymi i Rytuałem oraz normami prawa kościelnego (KG 4.1).

Członkowie Rady Regionalnej

    Członkowie  Rady Regionalnej  

                    Franciszkańskiego Zakonu Świeckich Regionu Wrocławskiego

 

Lp Imię i Nazwisko funkcja adres tel. stacjonarny
1

Bożena Oleksów

Przełożony

ul.Emilii Plater 7/6

59-220 Legnica

76 720 88 05

2

Tadeusz

Żołnowski

Zastępca

Przełożonego

 

3

Małgorzata

Żołnowska

Sekretarz

   
4

Marzenna Polak

Odpowiedzialna
za formację

 

5

Marianna Hipner

Skarbnik

   
6

 

O.Józef Cydejko  OFMConv

 

Asystent Regionalny FZŚ

Klasztor

ul. Ojców Zbigniewa i Michała 1.
59 - 220 Legnica

76   72 44 187
7 O. Jerzy Marć  OFMCap Asystent Regionalny FZŚ

Dom Zakonny

ul. Sudecka 90 , 53 - 129 Wrocław

76   72 44 187

8

O. Tomasz Wołoszyn  OFMcap

Asystent Regionalny FZŚ

Dom Zakonny

ul. J.Piłsudskiego 14. , 67-100 Nowa Sól

514 968 909
9 O.Jozafat Roman Gohly  OFM Asystent Regionalny FZŚ

al.Jana Kasprowicza 26     (klasztor)

51-161 Wrocław

71 32 73 446

Wrocław, dnia 19.10.2023r.

Powstanie Regionu Wrocławskiego

 Powołanie FZŚ Regionu Wrocławskiego

       Region Wrocławski powołano w dniu 20 marca 1992r, obejmujący wspólnoty miejscowe usytuowane na terenie 3 diecezji; wrocławskiej, świdnickiej, legnickiej. Pierwszy Zarząd Regionu z Przełożonym s.Elżbietą Bajraszewską - Chruszcz z wspólnoty miejscowej z parafii św. Augustyna we Wrocławiu, wykonywał swoje obowiązki w latach1993-1996 we Wrocławiu.

      Można powiedzieć, że „pierwszą siedzibą” Rady była parafia św. Augustyna we Wrocławiu, w której opieka duszpasterską sprawują Bracia Mniejsi Kapucyni z Krakowskiej Prowincji św.Józefa. Dopiero na przełomie marzec/kwiecień 2006r. przyjęto do Regionu wspólnoty z Regionu Szczecińskiego, z południowego rejonu diecezji zielonogórsko - gorzowskiej. To wspólnoty FZŚ z miejscowości: Żary, Nowa Sól, Zielona Góra; parafia pw. św. Franciszka, parafia pw. św. Jadwigi, parafia Zbawiciela.

 

mapka02

Na dzień 31.12.2021r. na obszarze działania FZŚ Regionu Wrocławskiego jest:

a) 27 wspólnot miejscowych,

b) 448 osób, w tym: 364 profesów wieczystych, 84 osoby przygotowujące się do profesji wieczystej,

c) 15 małżeństw,

d) profes wieczysty - kapłan diecezjalny.

Siedzibą Rady Regionalnej Dom Duszpasterski św Moniki  we Wrocławiu. Tam najczęściej odbywają się spotkania Członków Rady i spotkania Braci Sióstr ze wspólnot.

Rada Regionalna FZŚ

W dniu 16 listopada 2024 r. odbyła się Kapituła wyborcza we Wrocławiu w Domu Duszpasterskim św. Moniki przy ul. Sudeckiej 90  we Wrocławiu podczas, której Bracia i Siostry ze wspólnot miejscowych FZŚ Regionu Wrocławskiego wybrali Radę Regionalną na okres 3 lat w następującym składzie:

 

 

Rada Regionalna Franciszkańskiego Zakonu Świeckich

Regionu Wrocławskiego                                                                  

  • Przełożony Regionu - s. Bożena Oleksów,
  • Zastępca Przełożonego - br. Tadeusz Żołnowski,
  • Sekretarz Rady Regionu - s. Małgorzata Żołnowska,
  • Skarbnik Rady Regionu - s. Marianna Hipner,
  • Radna ds. Formacji - s. Marzenna Polak,
  • Radna - s. Ewa Wolniak,

Asystenci regionalni

  • o. Józef Cydejko OFMConv,
  • o. Tomasz Wołoszyn OFMCap,
  • o. Jerzy Marć OFMCap
  • o. Jozafat Roman Gohly OFM.

   Siedziba Rady Regionalnej

 Dom Duszpasterski św. Moniki , ul. Sudecka 90 - 53-129 Wrocław

   Adres dla korespondencji

 Bożena Oleksów  - ul. Emilii Plater 7 m6, 59 – 220 Legnica

Powstanie Wspólnoty FZŚ

W kilka lat po śmierci Franciszka w roku 1236 lub 1237 książę Henryk Pobożny sprowadził Franciszkanów z Pragi do Polski. Pierwszy klasztor francisz. powstał w Krakowie i nie wykluczone, że z chwilą przybycia franciszkanów zaistniał też w Polsce III Zakon. Gorliwie naśladowano, rozpowiadano i wysławiano Franciszkowe cnoty: pokory, umartwienia i ubóstwa.

Kapłani stanowili wtedy kierowniczą rolę wśród świeckich, a kierowali się w nauczaniu regułą Leona XIII zatwierdz. w 1883 r.

Sobór Watykański II, jako dwudziesty pierwszy w historii Kościoła otwarto 11 X 1962 r. przez papieża Jana XXIII a zakończono 8 XII 1965 r. przez Pawła VI. Zalecenia posoborowe brzmiały – zmienić prawo pod zmieniającą się mentalność ludzi i odnowić życie religijne. I po 95 latach odnowioną Regułę dla III Zakonu w 1978 r. zatwierdził Papież Paweł VI, ktora weszła w życie dopiero w 1984 r. a kolejnym krokiem było wprowadzać ją w życie. Na Zachodzie Europy wspólnoty natychmiast przystąpiły do wprowadzania nowych zasad ale w krajach podległych wpływom Związku Radzieckiego nie było to możliwe, chociaż w Polsce nie można było wtedy myśleć o tworzeniu struktur FZŚ to jednak przygotowywano już grunt pod przyszłą organizację.

Trzeba, abyśmy cofnęli się do lat 60-tych XX wieku, aby dowiedzieć się jaką drogę przebył Trzeci Zakon i jak dokonało się przeobrażenie we Franciszkańskim Zakonie Świeckich. Zmiany, jakie nastąpiły w ustawodawstwie i sposobie życia FZŚ, mają swoje źródło i uzasadnienie w Soborze Watykańskim II, który dokonał wielu zmian w ustawodawstwie, w liturgii i w sposobie patrzenia na świat. Nowością Soboru było dowartościowanie wiernych świeckich.

W roku 1968 z inicjatywy ojców franciszkanów powołano Konferencję Komisarzy; późniejsza nazwa „Konferencja Asystentów Prowincjalnych (KAP) a potem Konferencja Asystentów Prowincjalnych i Regionalnych (KAPiR).

Na spotkaniach KAP wypracowywano jednolite formy duszpasterstwa, dzielono się doświadczeniem i opracowywano materiały, które służyły jako pomoc do prowadzenia III Zakonu. Nad materiałami pracowali o.o. Sylwester Niewiadomy, Jan Grabowski i Tarsycjusz Waszecki.

Pierwsza zmiana to zmiana nazwy z Trzeciego Zakonu na Świecką Rodzinę Franciszkańską. Nowa nazwa w Polsce przyjęła się szybko i do dzisiaj wielu zakonników z I Zakonu używa właśnie tej nazwy – choć obecnie obowiązuje nazwa Franciszkański Zakon Świeckich.

Druga zmiana dotyczy zmiany nazwy „dyrektora” kongregacji na „asystenta” duchowego. W tym przypadku zmiana dotyczy nie tylko nazwy z dyrektora na asystenta, ale istotą tej zmiany jest sprawowanie opieki nad Trzecim zakonem, inaczej mówiąc „dyrektorowi odebrano władzę nad Kongregacją”, zmieniła się rola i sposób posługi wobec FZŚ.

Sama nazwa wskazuje, że asystent to ktoś, kto jest jakby z boku, spełnia funkcję doradczą a nie kierowniczą jak było poprzednio. Ponadto nazwa kongregacja stała się „wspólnotą miejscową”.

Na szkoleniach i spotkaniach z odnowioną regułą najpierw zapoznawali się asystenci następnie Regułę wprowadzano stopniowo w życie wspólnot miejscowych tam, gdzie ten proces odbywał się bez trudności i oporów. Okazją do przekazywania informacji nt. odnowionej reguły były Zloty Franciszkanów Świeckich organizowane przy sanktuariach franciszkańskich. W 1985 r. odbyło się takich zlotów siedem a organizatorami byli asystencji prowincjalni.

Następne wydarzenie sprzyjające procesowi zmian to obchody Jubileuszu 750 lecia przybycia franciszkanów do Polski. Uroczyście obchodzono jubileusz w I Zakonie ale Franciszkanie Świeccy również włączyli się w obchody tego jubileuszu.

Organizowano rekolekcje ogólnopolskie w Częstochowie, na Górze Św. Anny, w Katowicach-Panewnikach, Zakroczymiu, Kalwarii Zebrzydowskiej, Radecznicy, Leżajsku, a tematyka konferencji uwzględniała treść odnowionej Reguły.

O.Tarsycjusz ówczesny przewodniczący KAP wyszedł z inicjatywą aby przy okazji jubileuszu dowiedzieć się jak liczny jest III Zakon w Polsce. Opracowano ankietę i rozesłano do Księży Dziekanów we wszystkich diecezjach w Polsce z prośbą, aby przekazano informację, w których parafiach żyją i są aktywni członkowie III Zakonu.

Centralne uroczystości jubileuszowe dla Franciszkanów Świeckich odbyły się w Niepokalanowie 9-10 sierpnia 1986 r. Przybyło ok. 2 tys. Sióstr i Braci niemal z całej Polski.

Rada Międzynarodowa ponagla asystentów prowincjalnych w Polsce aby podjąć prośby tworzenia rad Świeckich Franciszkanów. Próbowano zakładać rady w ramach prowincji zakonnych. Sprawa chwilowo upadła.

Kolejnym bodźcem do tworzenia rad Świeckich Franciszkanów była wizyta o. Carla Schafera – asystenta generalnego, który przebywał w Polsce dwa miesiące (X-XI 1987 r.). Nawiedził kilka wspólnot zachęcając, aby przystosowali swoje życie do wymogów nowej Reguły; apelował do asystentów lokalnych wszystkich prowincji aby tworzyć rady w regionach.

We wszystkich Prowincjach I Zakonu powstają rady wówczas nazwane regionalnymi, choć należałoby je nazwać prowincjalnymi, gdyż były ściśle związane z Powincjami I Zakonu.

Decyzja o tworzeniu rad regionalnych w granicach prowincji zakonnych zapadła w lutym 1988 r. na zebraniu w Łodzi-Łagiewnikach. W ciągu kilku miesięcy powstawały rady ale nie we wszystkich prowincjach, dlatego na zebraniu KAP w Wieliczce 27 czerwca 1988 r. zobowiązano asystentów, aby do końca roku 1988 utworzyć rady we wszystkich prowincjach.

Po powołaniu rad, asystenci zastanawiali się, jak ma wyglądać współpraca między tymi radami. Po dyskusji – powołano Radę Krajową. Decyzja o utworzeniu Rady Krajowej FZŚ w Polsce zapadła na zebraniu KAP w Piotrkowie Trybunalskim w 1989 r. Na spotkaniu tym omówiono sprawy organizacyjne i ustalono porządek Kapituły. Spawami organizacyjnymi zajęli się o. Tarsycjusz Waszecki – przewodniczący KAP oraz o. Szymon Wocka – asystent prowincjalny Prowincji św. Jadwigi, w tym czasie mieszkający i pracujący w klasztorze na Górze Świętej Anny.

Na zebraniu organizacyjnym przed kapitułą omówiono szczegóły organizacyjne Kapituły i dokonano wyboru przewodniczącego i sekretarza KAP. Przewodniczącym został o. Tarsycjusz – prowincja Panewnicka a sekretarzem o. Szymon Wocka – prowincja św. Jadwigi.

Szczegóły organizacyjne:

  1. poszczególne rady regionalne wybierają swego przedstawiciela, który wchodzi w skład Rady Krajowej
  2. wybory będą tajne
  3. wybierać się będzie przewodniczącego i zastępcę
  4. należy używać następujących nazw: Rada Regionalna Prowincji… Rada Krajowa FZŚ.

Mszą św. 6 października 1989 r. na Górze Św. Anny rozpoczęła się I Kapituła Krajowa FZŚ w Polsce, na której wybrano Radę Krajową. Pierwszym przełożonym został wybrany br. Fryderyk Widera z Chorzowa a zastępcą br. Michał Ostrowski z Warszawy.

Po zakończeniu Kapituły odbyło się pierwsze zebranie organizacyjne Rady Krajowej, na którym nastąpił podział funkcji dla poszczególnych członków Rady oraz wybrano asystentów krajowych z poszczególnych obediencji. Zostali nimi: o. Tarsycjusz Waszecki OFM z Prowincji Panewnickiej (katowickiej), o. Jan Koszewski OFMconv z Prowincji Krakowskiej i o. Karol Jopek OFMcap z Prowincji Krakowskiej.

Spotkania nowej Rady odbywały się co dwa miesiące przez dwa dni w Chorzowie – tymczasowej siedzibie Rady. Członkowie Rady, pochodzący z różnych obediencji Pierwszego Zakonu musieli najpierw znaleźć wspólny język.

Po pierwsze - trzeba było doprowadzić do jedności wspólnot na poziomie niższym, tzn. trzeba było stworzyć struktury regionalne wszystkich wspólnot na danym terenie. Na szczęście z pomocą przyszedł nowy podział administracji kościelnej. Powstały nowe archidiecezje, które posłużyły za wzór podziału regionów. Celem łatwiejszego zintegrowania wspólnot i wyłonienia ew. kandydatów do przyszłych rad regionalnych postanowiono wprowadzić na okres przejściowy tzw. Rady Okręgowe, które miały charakter jedynie konsultacyjny a składały się z członków pochodzących ze wspólnot różnych obediencji istniejących na danym terenie.

Po drugie – ważnym zadaniem było opracowanie Statutu Narodowego wymaganego przez nasze Konstytucje. Prace nad statutem trwały niemal 3 lata, aż do następnej Kapituły, a poprawki zostały jeszcze dokonane nawet na samej Kapitule. Niestety, Statut z różnych względów nie został zatwierdzony przez Radę Między-narodową.

Następne ważne zadanie – doprowadzić do wydania wspólnego modlitewnika opracowanego już wcześniej przez o.Tarsycjusza. Z powodu braku przydziału papieru Modlitewnik nie mógł być wydany. Tu z pomocą przyszła nam Wspólnota Narodowa OFS z Niemiec, która ofiarowała trzy tony papieru bardzo dobrej jakości. Druk modlitewnika zlecono drukarni Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie. Trwał prawie trzy lata.

Przy tłumaczeniu Konstytucji korzystano z konsultacji merytorycznych o.Joachima Bara OFMconv i w tym samym czasie wydano Rytuał FZŚ opracowany i zredagowany przez o.Tarsycjusza.

Należy podkreślić, że we wszystkich pracach bardzo pomagali asystenci krajowi.

W październiku 1992 r. odbyła się II Kapituła Wyborcza w Kalwarii Zebrzydowskiej. Na tej kapitule zmieniono nazwę na Radę Narodową oraz poddano pod glosowanie opracowany przez komisję Statut, który uzyskał akceptację. Kapitule przewodniczyła Przełożona Generalna s. Emanuela De Nunzio, w asyście Asystentów Generalnych: o. Bena Breevorta i o. Carla Schafera. Radością napawał uczestników telegram Ojca Świętego Jana Pawła II skierowany do Kapituły z pozdrowieniami, życzeniami i błogosławieństwem apostolskim dla Kapituły i wszystkich Franciszkanów Świeckich w Polsce.

Po zatwierdzeniu przez Kapitułę Statutu wraz z nowym podziałem wspólnot na regiony można było przystąpić do organizowania kapituł wyborczych w poszczególnych regionach. Każdej kapitule wyborczej przewodniczył członek Prezydium Rady Narodowej. Prace nad tworzeniem regionów zajęły rok. Można przyjąć, że od 1994 r. struktury FZŚ w Polsce funkcjonują zgodnie z wymogami nowych Konstytucji.

mapka01Pierwsza kapituła regionu wrocławskiego odbyła się w 1993r. Przełożonym została s. Elżbieta Chruszcz ze wspólnoty kapucyńskiej od św. Augustyna we Wrocławiu i trwała 1 kadencję na kolejne trzy kadencje od 1996-2005 r. trud prowadzenia Rady Regionu prowadziła s. Zofia Mekwińska, ze wspólnoty miejscowej FZŚ przy parafii pw. św. Antoniego na Karłowicach we Wrocławiu.

Na kolejne trzechlecia od 2005-2014 Radą Regionu kierowała s.Bożena Oleksów ze wspólnoty miejscowej FZŚ przy parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Legnicy, której opiekę duszpasterska sprawują Bracia Mniejsi Konwentualni z krakowskiej prowincji.

Od 2014r. „siedzibą” Rady Regionu jest po raz kolejny parafia pw. św. Augustyna we Wrocławiu.

Na przestrzeni 24 lat (od 1993-2017) trzy obediencje franciszkańskie: Franciszkanie z Prowincji św. Jadwigi, Franciszkanie Konwentualni i Kapucyni - pełniły posługę pasterską względem świeckich franciszkanów. Obediencja kapucyńska otwarła kolejny okres. Na pewno byłoby ciekawe dowiedzieć się, jak wyglądała praca rad w poszczególnych prowincjach, jakimi problemami, sprawami się zajmowały.

W sprawozdaniu z okazji 60-lecia powstania wspólnoty FZŚ przy parafii św. Augustyna we Wrocławiu siostra śp. Jadwiga Witka – napisała: „pamiętną okazała się Kapituła Prowincjalna FZŚ w Tenczynie (październik 1987 r.). Przewodniczył jej o. Stanisław Padewski, tworząc wspaniałą atmosferę franciszkańskiej pogody i prostoty. Wtedy też do Rady Prowincjalnej wybrano dwoje członków naszej wspólnoty: przełożonym prowincjalnym został br. Zbigniew Mirecki a s.Jadwiga Witka otrzymała godność mistrzyni formacji. To wybranie wiązało się z dużym nakładem nowych prac: ożywioną korespondencją, braterskimi spotkaniami i wizytacjami bardzo nieraz odległych placówek FZŚ, ale w efekcie przyniosło to duże pobudzenie i znaczne ożywienie życia duchem franciszkańskim oraz zacieśnienie braterskich więzi między wspólnotami”.

Jak w życiu – wszystko rodzi się w bólach ale zaufanie Bogu i wytrwałość rodzi wielkie dzieła.

Opracowała s.Helena Lichtarska OFS korzystając z materiałów przekazanych przez Radę Narodową FZŚ w Polsce.